Sama nie mogę uwierzyc, że to piszę w ostatni dzień w sumie tyle co rozpoczętego Starego Nowego Roku 2012. Czas uciekł mi jak...." woda z kranu.". Tak się zaczyna mój co roczny "rachunek sumienia".Praktykuję go na moim starszym blogu z "krótką bródką..." www.turcjawmoichoczach.blogspot.com . Teraz i tutaj napiszę,
Rok 2012 uważam za w sumie udany. Jednak bardzo smutny. W tym roku pożegnałam na zawsze dwie bliskie mi osoby : babcię od strony ojca, wiosną i syna mej przyjaciółki, latem.Szokująca śmierc młodego człowieka. Dlatego psychicznie jakoś musiałam się pozbierac. Udało się.
Między tym wszystkim praca i praca. Od czasu do czasu przeziębienia i inne takie na które my przewodnicy nie bardzo możemy sobie pozwolic. Tym bardziej jeżeli tak jak ja jest się przewodnikiem w rzadkim języku. Jest się wtedy niemal jak GATUNEK GINĄCY. Ma to swoje złe i dobre strony.
Co w 2012 Roku. Plan wykonałam 100 % a nawet 150% bo te 50% to sprawy nie planowane i nie do przewidzenia. To był rok bogaty w odejścia i przyjścia . Odeszli bliscy bądź tacy, którzy na moją uwagę nie zasługiwali a pojawili się tacy, którzy warci są by o nich zawsze myślec w ciepłych kolorach. Myślę, że sprawy towarzyskie mam wyrównane. Otrzymałam w tym roku wiele prezentów od nieznanych mi osobiście ludzi ale znających mnie z widzenia i zdjęc na FB. Nie nie to. że daję adres komuś nieznanemu. Znamy się latami i nagle w przypływie jakiejs nieznanej mi intencji ...pytają mnie o adres. I jest prezent z Kanady, Pakistanu, Polski , z Usa. Nie nie to, że fajnie dostac coś. Liczy się to, że ktoś aż tak bardzo myśli, gdzieś tam daleko na drugiej półkuli. Moi Turyści to cudowne wydarzenie . Obcowanie z ludźmi zawsze mnie pasjonowało. Dzielenie się i rozmowy. Nie jestem wścibska ale chętnie wysłuchuję i doradzę. Od Turystów prócz sympatii i wsparcia , otrzymałam fantastyczne kontakty. Dziękuję wszystkim . którzy otwarli się na współpracę ze mną. Doceniam to i obiecuję, że nie będziecie żałowac.
DOSIEGO ROKU ŻYCZĘ WAM WSZYSTKIM...POMYSLNOŚCI W 2013!!!
Pozdrawiam Serdecznie
Monika
Rok 2012 uważam za w sumie udany. Jednak bardzo smutny. W tym roku pożegnałam na zawsze dwie bliskie mi osoby : babcię od strony ojca, wiosną i syna mej przyjaciółki, latem.Szokująca śmierc młodego człowieka. Dlatego psychicznie jakoś musiałam się pozbierac. Udało się.
Między tym wszystkim praca i praca. Od czasu do czasu przeziębienia i inne takie na które my przewodnicy nie bardzo możemy sobie pozwolic. Tym bardziej jeżeli tak jak ja jest się przewodnikiem w rzadkim języku. Jest się wtedy niemal jak GATUNEK GINĄCY. Ma to swoje złe i dobre strony.
Co w 2012 Roku. Plan wykonałam 100 % a nawet 150% bo te 50% to sprawy nie planowane i nie do przewidzenia. To był rok bogaty w odejścia i przyjścia . Odeszli bliscy bądź tacy, którzy na moją uwagę nie zasługiwali a pojawili się tacy, którzy warci są by o nich zawsze myślec w ciepłych kolorach. Myślę, że sprawy towarzyskie mam wyrównane. Otrzymałam w tym roku wiele prezentów od nieznanych mi osobiście ludzi ale znających mnie z widzenia i zdjęc na FB. Nie nie to. że daję adres komuś nieznanemu. Znamy się latami i nagle w przypływie jakiejs nieznanej mi intencji ...pytają mnie o adres. I jest prezent z Kanady, Pakistanu, Polski , z Usa. Nie nie to, że fajnie dostac coś. Liczy się to, że ktoś aż tak bardzo myśli, gdzieś tam daleko na drugiej półkuli. Moi Turyści to cudowne wydarzenie . Obcowanie z ludźmi zawsze mnie pasjonowało. Dzielenie się i rozmowy. Nie jestem wścibska ale chętnie wysłuchuję i doradzę. Od Turystów prócz sympatii i wsparcia , otrzymałam fantastyczne kontakty. Dziękuję wszystkim . którzy otwarli się na współpracę ze mną. Doceniam to i obiecuję, że nie będziecie żałowac.
Pozdrawiam Serdecznie
Monika
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz